Pierwsza pomoc przy złamaniach i innych urazach

Złamania i inne urazy kości bądź stawów są stosunkowo częstym wypadkiem.

Grunt, by wiedzieć, jak się w takiej sytuacji zachować do momentu opatrzenia miejsca urazu przez lekarza. Naczelną zasadą udzielania pierwszej pomocy w każdym takim przypadku jest to, by swoim działaniem nie potęgować uczucia bólu u poszkodowanego. Należy mu zatem zapewnić taką pozycję i ułożenie ciała, by ofiara czuła się w sposób możliwie najbardziej komfortowy.

W przypadku złamania konieczne jest szybkie unieruchomienie kości i dwóch sąsiadujących z kością stawów – np. biorąc płaską deskę albo cokolwiek płaskiego, twardego i przymocowujemy dany przedmiot do kości i owych dwóch stawów za pomocą bandaży, sznurowadeł – czegokolwiek, by poszkodowany nie mógł poruszać złamaną kończyną, by nie sprawiało mu to dodatkowego bólu. Zamiast unieruchomienia w ten sposób można również wykonać temblak – ze specjalnie przystosowanej do tego celu chusty lub z jakiejkolwiek innej apaszki lub większego materiału – a nawet z ubrania, jakie ma na sobie poszkodowany.

Aby taki prowizoryczny temblak wykonać, wystarczy podwinąć np. sweter i oprzeć na nim np. rękę, a koniec tego swetra przypiąć agrafką, którą zawsze dobrze jest mieć przy sobie. Złamania kości mogą być zamknięte – gdyż kość pozostaje w środku, ale również otwarte – wówczas jeden z fragmentów kości przebijają tkankę skórną i wydostają się na zewnątrz.

Wówczas pod żadnym pozorem na własną rękę nie wciskajmy kości z powrotem, nie oblewajmy rany jodyną ani bezpośrednio spirytusem, a po prostu unieruchomimy kończynę poprzez bandaże. W miejscu, w którym kość przebija skórę i w którym jest przerwana tkanka, należałoby zastosować opatrunek uciskowy, aby nie doprowadzić do wykrwawienia się przez poszkodowanego. Nie zawsze jednak wszystkie urazy muszą wiązać się ze złamaniami. Czasem są to także zwykłe zwichnięcia, a więc przemieszczenie się względem siebie główek kości w torebce stawowej.

Wówczas najważniejszą rzeczą jest robienie zimnych okładów na opuchliznę, przy czym również dobrze jest taki staw możliwie unieruchomić do momentu opatrzenia tego przez lekarza.

Tak, aby do tego czasu możliwie zminimalizować ból poszkodowanego. Nie nadawajmy mu na siłę takiej pozycji, w której czułby się on niekomfortowo tylko dlatego, że według nas „tak dla niego będzie lepiej”.