Źródło zagrożenia	Jak możemy zapobiegać?
Ciało	Dziecko nie powinno nosić łańcuszków czy wisiorków ani ubranek z troczkami czy sznureczkami przy szyi, bo mogą się one skręcić, zahaczyć o przedmioty (np. na ruchomych schodach) lub zostać przytrzaśnięte (np. drzwiami samochodu) i odciąć mu dopływ powietrza. Niemowlę i małe dziecko nie powinno bawić się foliową torbą czy workiem, ponieważ może włożyć je sobie na głowę i się udusić. Małe dziecko nie powinno bawić się nie nadmuchanym gumowym balonikiem, bo może go sobie włożyć do gardła i się zadławić. Nie powinno także bawić się bez nadzoru nadmuchanym balonem, ponieważ może się zdarzyć, że kiedy balon pęknie, kawałki gumowej powłoki dostaną się do jego dróg oddechowych. Dzieci poniżej trzeciego roku życia nie powinny bawić się małymi przedmiotami, które są w stanie połknąć (bezpieczne są przedmioty o przekroju powyżej 4,5 cm). Szczególną czujność należy zachować, gdy w rodzinie są także starsze dzieci. Powinniśmy ustalić z nimi szczegółowo, jak należy zabezpieczać „niebezpieczne” przedmioty, np. nożyczki czy klocki Lego. Małym dzieciom nie należy dawać do jedzenia orzeszków ziemnych czy pistacji.
Samochód	Niemowlę o wadze poniżej 10 kg może być przewożone samochodem wyłącznie w specjalnym nosidełku (foteliku dla niemowląt) z systemem regulowanych szelkowych pasów bezpieczeństwa. Najbezpieczniej jest umieścić nosidełko na tylnym siedzeniu (na siedzeniu obok kierowcy może znajdować się tylko wtedy, gdy nie ma tam poduszki powietrznej lub została ona wyłączona). Najlepsze są nosidełka odwrócone tyłem do kierunku jazdy. Dzieci poniżej 12 roku życia mierzące mniej niż 150 cm powinny być przewożone wyłącznie w odpowiednim foteliku lub siedzisku (zależnie od wieku). Przy kupnie fotelików i siedzisk należy zawsze uwzględnić „klasę wagową” dziecka. Należy unikać przewożenia dzieci poniżej 12 roku życia na siedzeniu obok kierowcy. Dzieci powinny wsiadać i wysiadać z samochodu zawsze od strony chodnika. Niemowląt i małych dzieci nie wolno pozostawiać samych w samochodzie (niebezpieczeństwo przegrzania i uduszenia).
Rower	Dziecko powinno jeździć na rowerze wyłącznie w kasku na głowie (kask powinien posiadać atest, np. TÜV, GS, ANSI). Dzieci poniżej ósmego roku życia – niekiedy nawet starsze – zazwyczaj niepewnie czują się w ruchu ulicznym, dlatego, jeśli to możliwe, powinny w nim uczestniczyć tylko pod opieką dorosłych. Same mogą jeździć wyłącznie ścieżką rowerową lub po chodniku, w innym wypadku powinny zsiąść z roweru i go poprowadzić. Także przez ulicę powinny rower przeprowadzać. Zaleca się, aby dziecko zdało egzamin na kartę rowerową lub wzięło udział w szkoleniu na temat bezpiecznego poruszania się po drogach (np. w szkole), ponieważ dzięki temu będzie potrafiło lepiej poradzić sobie w trudniejszych sytuacjach. Szczególną ostrożność powinno się zachować przy przejeżdżaniu obok bram wjazdowych – wyjeżdżający samochód może małego rowerzystę potrącić! Na bezpieczne wyposażenie roweru składają się: odblaski na szprychach kół, oświetlenie przednie i tylne, dynamo, antypoślizgowe pedały, opony o wyraźnym bieżniku, dzwonek, chwyty kierownicy zapobiegające ześlizgiwaniu się dłoni lub rogi na kierownicy, zaokrąglone błotniki zabezpieczone na końcach osłonami z tworzywa sztucznego, osłona łańcucha, sprawnie działający, łatwy w obsłudze hamulec ręczny (dziecko powinno być w stanie nacisnąć dźwignię hamulca zgiętymi palcami). Rower dziecięcy powinien być wyposażony w dwa hamulce działające niezależnie: hamulec szczękowy (przedni) i hamulec nożny tzw. torpedo (tylny). Siodełko roweru powinno być tak ustawione, aby dziecko mogło bez problemu z niego zsiąść.
Ruch uliczny	Powinniśmy ustalić, która droga do przedszkola czy szkoły jest najbardziej bezpieczna. Zanim nasze dziecko pójdzie do szkoły samo, powinniśmy przynajmniej raz przebyć tę drogę razem z nim, zwracając szczególną uwagę na miejsca, które mogą powodować problemy, i przećwiczyć z nim wielokrotnie bezpieczne zachowania. Powinniśmy nauczyć dziecko, że zawsze ma przechodzić przez ulicę za autobusem czy tramwajem, bo przechodząc przed nimi, może znaleźć się w tzw. martwym kącie, tzn. poza polem widzenia osoby prowadzącej pojazd. Prócz tego musimy wytłumaczyć dziecku, że pojazdy także niekiedy „bawią się w chowanego” – za przejeżdżającym samochodem, tramwajem czy pociągiem może się ukrywać inny pojazd. Jeśli dzień jest pochmurny lub zapada zmierzch, najlepiej ubrać dziecko w „odzież ochronną”, tzn. jasne ubranie z odblaskowymi naszywkami, naklejkami czy zawieszkami. Elementy odblaskowe powinny być umieszczone również na tornistrze lub plecaku szkolnym dziecka
Gospodarstwo domowe	Niemowlęcia nie należy nigdy pozostawiać bez nadzoru na tzw. przewijaku. Leżaczek najlepiej postawić na podłodze, a umieszczone w nim niemowlę dobrze zabezpieczyć szelkami. Wyjście na balkon oraz wejście na schody (u góry i u dołu) należy zabezpieczyć specjalnymi bramkami. Powinniśmy je zdemontować dopiero wówczas, gdy dziecko nauczy się pewnie wchodzić i schodzić po schodach. Należy dobrze sprawdzić poręcze i balustrady. Jeżeli tralki balustrady są rozmieszczone w odstępach większych niż 7,5 cm, istnieje niebezpieczeństwo, że dziecko włoży między nie głowę, natomiast przy odstępach większych niż 10 cm – że wypadnie. W takim przypadku balustradę należy zabezpieczyć deskami, siatką lub mocnym materiałem. Drzwiczki szafek i szuflady, których dziecko nie powinno otwierać, należy zabezpieczyć specjalnymi blokadami. Gniazda elektryczne trzeba zabezpieczyć blokadami (najlepsze są przykręcane). Ponieważ niekiedy stają się one obiektem szczególnego zainteresowania dziecka, należy bezustannie tłumaczyć mu, jak bardzo niebezpieczny jest prąd elektryczny. Niektórzy rodzice podczas wycieczki za miasto pozwalają dziecku dotknąć tzw. pastucha elektrycznego (ogrodzenie pastwiska pod niewielkim napięciem). Jest to niegroźne, ale bardzo pouczające.
Ogień	Zapałki i zapalniczki należy zawsze przechowywać poza zasięgiem rąk dziecka. Nie wolno pozostawiać bez nadzoru palących się świec, do ich palenia używać należy wyłącznie metalowych świeczników. W pobliżu rozpalonego grilla i choinki ze świeczkami zawsze powinno znajdować się wiaderko z wodą lub gaśnica. Po zakończeniu grillowania należy dokładnie dogasić ogień. Otwarte palenisko kominka musi zostać zabezpieczone kratą.
Oparzenia	Rączki i uchwyty patelni oraz garnków nie powinny być podczas gotowania skierowane ku przodowi kuchenki; jeśli to możliwe, najlepiej używać tylko tylnych palników lub zainstalować specjalną osłonę zabezpieczającą na kuchenkę. Nie pozwalajmy dziecku zbliżać się do petard i sztucznych ogni. Trzymając niemowlę na rękach, nie pijmy w żadnym razie gorącej herbaty ani też nie jedzmy gorącej zupy. Gorące żelazko powinno zawsze znajdować się w miejscu dla dziecka niedostępnym. Niemowlęta raczkujące i uczące się chodzić często ściągają ze stołu obrusy lub serwety. Najlepiej więc przez jakiś czas zrezygnować z ich używania.
Zwierzęta	Do zwierząt należy zbliżać się zawsze od przodu i powoli. Zwierzęta można głaskać wyłącznie z przodu. Psu należy pozwolić na obwąchanie grzbietu dłoni dziecka, aby oswoił się z jego zapachem. Nie wolno głaskać nieznanych kotów i psów, nawet jeśli robią wrażenie bardzo przyjaznych. Uwaga na znaki ostrzegawcze: koty kładą płasko uszy i ruszają ogonem, psy warczą i jeżą sierść. Nie wolno przeszkadzać zwierzętom podczas jedzenia. Jeżeli zwierzę ma młode, pod żadnym pozorem nie wolno ich dotykać. Nie wolno dotykać dzikich zwierząt, które nie okazują strachu, ponieważ mogą być chore na wściekliznę.
Woda	Małe dzieci nie powinny w żadnym wypadku kąpać się bez nadzoru. Zbiorniki na deszczówkę powinny być zabezpieczone ciężką pokrywą. Oczka wodne i baseny powinny być ogrodzone lub zabezpieczone stalową siatką (matą zbrojarską) o oczkach mniejszych niż 10 cm, umieszczoną tuż pod powierzchnią wody. Baseników dla małych dzieci nie należy napełniać powyżej 10 cm, nie wolno pozostawiać kąpiących się dzieci bez opieki. Akcesoria do nauki pływania powinny mieć podwójną komorę (np. rękawki wypornościowe) lub kilka komór powietrznych (np. koła do pływania). Należy kupować wyłącznie takie, które mają atest bezpieczeństwa. Akcesoria do pływania nie zwalniają w żadnym razie dorosłych z obowiązku nadzorowania dzieci podczas kąpieli. Małe dzieci nie powinny przebywać bez opieki na brzegu morza, jeziora czy rzeki. Podczas pływania łodzią osoby nie umiejące pływać powinny zawsze mieć na sobie kamizelki asekuracyjne. Nie wolno skakać do wody, zwłaszcza „na główkę”, jeżeli zbiornik wodny jest zupełnie nieznany.
Zatrucia	Nie należy hodować żadnych trujących roślin pokojowych (np. difenbachia, figowiec, gwiazda betlejemska, czyli poinsecja, fiołek alpejski) ani ogrodowych (np. trzmielina pospolita, wawrzynek wilczełyko, bieluń dziędzierzawa, złotokap, naparstnica, oleander, ligustr, bukszpan). W butelkach po napojach nie należy przechowywać innych płynów. Środki czystości i środki do czyszczenia butów należy trzymać zawsze pod zamknięciem. W miejscach niedostępnych dla dzieci przechowywać należy: papierosy, tabakę, napoje alkoholowe, kosmetyki, aerozole, proszki do prania i czyszczenia, różnego rodzaju środki czystości i pielęgnacyjne, lekarstwa, baterie (dziecko może je pogryźć lub połknąć), farby, lakiery, kleje, nawozy sztuczne itd. Nie należy spryskiwać roślin pokojowych środkami owadobójczymi.
W plenerze	Latem należy dobrze obejrzeć słodycze, zanim damy je dziecku do zjedzenia, ponieważ może siedzieć na nich osa. Jeżeli w pobliżu zauważymy osy lub pszczoły, kubek ze słodkim napojem należy przykryć (np. podkładką do piwa), napoje najlepiej pić przez słomkę. Dzieci nie powinny przebywać w ostrym słońcu, ponieważ grozi im udar słoneczny (por. s. 484). Należy wytłumaczyć dzieciom, że nie powinny same zbierać i jeść grzybów czy owoców (np. w lesie). Dzieci trzeba chronić przed poparzeniami słonecznymi (więcej na ten temat na s. 483).

Może cię zainteresować także: Budowa altany: ważne umiejętności i strategie. Elementy drewniane do zabudowy w ogrodzie

Reanimacja

Encyklopedia zdrowia dziecka – poradnik pierwszej pomocy dla rodziców

Nieprzytomne, ale normalnie oddychające dziecko ułóż w stabilnej pozycji na boku. Klęknij obok leżącego na plecach, jego rękę, leżącą na skierowanej ku sobie stronie, wsuń mu pod biodro, zginając jednocześnie nogi nieprzytomnego w kolanie. Następnie chwyć przeciwległe ramię i biodro dziecka i ostrożnie przyciągnij je ku sobie. Ramię leżące pod biodrem wysuń lekko do tyłu. Skieruj głowę dziecka lekko ku karkowi, a dłoń podłóż pod policzek. [AM]

1 krok. Naprawdę nieprzytomne?
Przytrzymaj dziecko, wymów jego imię, delikatnienim potrząśnij. Brak reakcji z jego strony świadczy o tym, że jest nieprzytomne.

2 krok. Nieprzytomne czy coś więcej?
Szybko sprawdź, czy dziecko oddycha i czy wyczuwalne jest tętno. W tym celu odchyl głowę dziecka lekko do tyłu (przywiedź w stronę karku) i przyłóż policzek do jego ust i nosa. Jeżeli dziecko oddycha, usłyszysz szmer oddechu i wyczujesz strumień powietrza na twarzy. O oddychaniu świadczy również unosząca się regularnie klatka piersiowa.
Ułóż je w pozycji bocznej ustalonej (por. po lewej) i wezwij karetkę pogotowia.

3 krok. Sztuczne oddychanie metodą usta-usta
Jeśli dziecko nie oddycha, sprawdź, czy nie ma w jamie ustnej ciała obcego. Wykonaj dwa powolne wdechy (opisane poniżej). Jeśli dziecko zareaguje (zacznie samodzielnie oddychać, kaszleć lub się poruszać), zadzwoń po karetkę i nadal je obserwuj.

4 krok. Masaż serca
Jeśeli dziecko nie zareagowało na wpuszczone powietrze (nie oddycha, nie kaszle, nie rusza się), prawdopodobnie doszło do zatrzymania krążenia. Kontrola tętna jest zbędna i jej przeprowadzanie poleca się obecnie wyłącznie służbom ratowniczym. Teraz, poza sztucznym oddychaniem, musisz wykonać masaż serca. Reanimacja krążeniowo-oddechowa przebiega w następujący sposób: u starszego dziecka po dwóch wdechach wykonać 15 ucięnięć mostka, ponownie dwa wdechy i 15 ucięnięć itd. (proporcja 2:15). U młodszych dzieci (poniżej 8 lat) stosuje się jeden wdech i 5 ucięnięć (proporcja 1:5).

Może cię zainteresować także: Pożegnaj zgagę: nadwaga i otyłość nie pomaga - nadkwaśności dotyczy aż 20% populacji

Wentylacja – sztuczne oddychanie metodą usta-usta
Połóż dziecko na plecach, na twardym podłożu. Ponieważ u osoby nieprzytomnej wiotczeją wszystkie mięęnie, zachodzi niebezpieczeństwo, że język opadnie głęboko do tyłu, powodując niedrożnoęć dróg oddechowych. Aby niedoszło do uduszenia się dziecka własnym językiem, odchyl jego głowę delikatnie do tyłu. Jednocześnie podciągnij podbródek nieprzytomnego ku górze, trzymając płasko dłoń pod żuchwą.

Nabierz powietrza w płuca i obejmij usta dziecka swoimi wargami. Kciukiem i palcem wskazującym zaciśnij mu nos, aby wdmuchiwane powietrze nie uciekało przez nozdrza. U niemowląt: obejmij wargami usta i nos dziecka. Powietrze wdmuchuj bardzo ostrożnie. Wdech powinien trwać sekundę (u niemowlęcia) ewentualnie dwie sekundy (u dzieci w wieku szkolnym). Tyle samo czasu pozostaw dziecku na wydech.

Ważne jest, aby wentylacja nie była zbyt silna. Wdmuchuj tylko tyle powietrza, by uniosła się klatka piersiowa dziecka. Na wdech u niemowlęcia często wystarczy tylko pojemność pełnych ust.

Masaż serca
Masaż serca to silny ucisk mostka chorego (kompresja klatki piersiowej). Punkt nacisku znajduje się w dolnej, trzeciej części mostka. Podczas masażu dziecko musi leżeć na twardym podłożu, w przeciwnym razie uciski będą nieskuteczne. Klatkę piersiową pacjenta należy uwolnić z odzieży.

U starszego dziecka (powyżej 8 lat) połóż nadgarstek swojej lewej ręki na dolną połowę jego mostka. Nadgarstek drugiej ręki połóż na pierwszą i mając wyprostowane ramiona, płynnie uciskaj mostek pacjenta, powtarzając ucisk częściej niż co sekundę. Po 15 uciskach wykonaj dwa wdmuchnięcia powietrza do ust chorego, a następnie ponownie podejmij uciskanie.
U mniejszego dziecka (poniżej 8 lat) wystarczy ucisk jednej ręki (nadgarstek leży również w dolnej części mostka). Po pięciu uciskach jeden wdech i ponownie 5 ucisków.
U niemowlęcia wystarcza uciskanie palcem wskazującym i środkowym powyżej wyrostka mieczykowatego. Po pięciu uciskach jeden wdech i ponownie 5 ucisków.

Może cię zainteresować także: Jak prawidłowo dobrać dywan do pomieszczenia? Jak wybrać najlepszy dywan?

Last but not least : reanimacji nie da się nauczyć tylko z książki. Dla pewności warto więc ukończyć kurs pierwszej pomocy.

Jak oceniasz ten materiał?

Kliknij na gwiazdkę, aby zostawić swoją ocenę