To stara technika tynkarska, umożliwiająca fascynujące połączenie gry kolorów, światła i połysku. Warunkiem uzyskania zadowalającego efektu jest właściwa obróbka tynku wapiennego. Pokazujemy, jak to się robi.
Ojczyzną tadelaktu jest Maroko. Wytwarzany w okolicach Marrakeszu polerowany wodoodporny tynk wapienny o wyjątkowych właściwościach jest znany od starożytności. Używano go wówczas do uszczelniania cystern na wodę, później także do wykańczania i zdobienia ścian np. w orientalnych łaźniach.
Niepowtarzalny skład chemiczny surowca – występującego w rejonie Marrakeszu wapienia, który powstał w efekcie złożonych procesów geologicznych – sprawia, że tynk jest specyficznym materiałem. Wapień po wypaleniu i zlasowaniu tworzy urabialny tynk o wysokiej gęstości, który po nałożeniu i obróbce jest odporny na działanie wody i paroprzepuszczalny. Po nałożeniu masy tynkarskiej na ścianę, by powierzchnia tynku stała się wodoodporna, trzeba ją zagęścić kamieniem polerskim (najlepiej półszlachetnym), a następnie pokryć warstwą mydła z oliwy z oliwek. O ile zabiegi te zostaną przeprowadzone poprawnie, tadelakt może być stosowany także w pomieszczeniach wilgotnych, a nawet kabinach prysznicowych. Jedynym ograniczeniem w zastosowaniu tynku jest brak odporności na ujemną temperaturę, dlatego obiekty ogrodowe pokryte tadelaktem muszą zimować w domu.
