Planując instalację elektryczną w domu jednorodzinnym należy wziąć pod uwagę:
- rodzaj urządzeń elektrycznych i częstotliwość ich użytkowania,
- miejsce umieszczenia tych urządzeń
- sposób oświetlenia wnętrza domu, ogrodu, wjazdu, wejścia do domu.
Na skróty
Przewody
Najlepiej jeśli instalacja elektryczna będzie miedziana – ma większą przewodność, co znaczy, że można stosować przewody o mniejszych średnicach i podłączyć do sieci więcej odbiorników prądu, niż w przypadku instalacji aluminiowej.
Zgodnie z przepisami instalacja elektryczna musi być wykonana jako trójprzewodowa:
- przewód fazowy – brązowy lub czarny,
- przewód neutralny zwany „zerowym” – jasnoniebieski,
- przewód ochronny, zabezpieczający przed porażeniem – żółto-zielony.
Przewód ochronny powinien być podłączony do wszystkich gniazd ze stykiem ochronnym (z bolcem) i do punktów oświetleniowych. Przewód fazowy powinien się znajdować z lewej strony gniazda. Przewody do gniazd muszą mieć przekrój co najmniej 2,5 mm2, kable do instalacji oświetleniowej – 1,5 mm2.
Instalację w ścianie najlepiej prowadzić płaskimi przewodami podtynkowymi – kuje się wtedy płytsze bruzdy, a więc jest taniej i szybciej, albo okrągłymi – umieszczonymi w karbowanych rurkach instalacyjnych – bruzdy wprawdzie muszą być głębsze, ale łatwiej jest wymienić przewód. Średnice rurek muszą być dobrane do liczby i wielkości przewodów, które mają być w nich ułożone – tak, aby łatwo można było je przez nie przeciągnąć. Zwykle stosuje się rurki średn. 11-23 mm.
- Przewody podtynkowe lub wtynkowe powinny być prowadzone poziomo lub pionowo, łączone tylko w puszkach rozgałęźnych i pokryte co najmniej 5-milimetrową warstwą tynku,
- Instalacja elektryczna składa się z obwodów gniazd i obwodów punktów oświetlenia. Obwody te powinny być prowadzone oddzielnie,
- Liczba obwodów w domu zależy od liczby, rodzaju i mocy przewidzianych urządzeń elektrycznych
- W jednym obwodzie gniazd nie powinno być ich więcej niż 10, a w oświetleniowym – nie więcej niż 20 opraw
- Urządzenia dużej mocy (od 2 kW) powinny być zasilane z osobnych obwodów.
Gniazda wtykowe
Ilość gniazd oblicza się kierując się następującą zasadą:
- w pokojach powinno być jedno podwójne gniazdo wtyczkowe na ok. 5 m2 powierzchni,
- w kuchni – pięć gniazd ze stykiem ochronnym, w tym jedno 16-amperowe,
- w przedpokoju – jedno gniazdo,
- w łazience – dwa gniazda ze stykiem ochronnym i ewentualnie jedno 16-amperowe ze stykiem do zasilania pralki; powinno się tam instalować tzw. gniazda bryzgoszczelne,
- w pobliżu miejsca, gdzie planuje się ustawić sprzęt RTV, należy zamontować kilka gniazdek do jego podłączenia.
Gdzie zwykle umieszcza się gniazda wtykowe? Najczęściej na wysokości 30 cm nad podłogą w pokojach i ok. 115 cm w kuchni. W łazience gniazda należy instalować nie bliżej niż 0,6 m od brzegu wanny lub drzwi kabiny natryskowej. Włączniki oświetlenia instaluje się zwykle na wys. 105 cm nad podłogą.
Liczba odbiorników, które można podłączyć do jednego gniazda jest ograniczona wielkością bezpieczników („korków”), które mamy w mieszkaniu. W obwodach gniazd najczęściej są to bezpieczniki 10 lub 16 amperowe.
Zabezpieczenia
Instalacja elektryczna powinna być zabezpieczona przed skutkami zwarć i przepięć. W tym celu w skrzynce bezpiecznikowej montuje się na stałe wyłączniki:
- nadmiarowy – zabezpieczający instalację przed przeciążeniem (spaleniem) i skutkami zwarć
- różnicoprądowy