Dualizm kartezjański

()

Dualizm kartezjański to podejście do problemu psychofizycznego zaproponowane przez francuskiego filozofa Rene Descartes’a (Kartezjusza) (1596-1650).

Uważał on, że doświadczenia umysłowe są funkcją duszy, które – w związku z tym, że dusza jest niematerialna – nie mogą zostać umiejscowione w żadnym określonym narządzie ciała; jednocześnie dusza i ciało wzajemnie na siebie oddziałują, a miejscem, w którym ta interakcja zachodzi, jest szyszynka.

Kartezjusz wybrał szyszynkę, gdyż mieści się ona w środku głowy; drugim powodem był ówczesny pogląd, że występuje ona jedynie u człowieka – ludzie są jedynymi istotami z racjonalnymi duszami; szyszynka jest ponadto jedyną strukturą w głównej części mózgu niedzielącą się na dwie części, wydawała się więc Kartezjuszowi jedynym narządem będącym w stanie integrować obrazy płynące z oczu w jedno spostrzeżenie. Sądził, że szyszynka działa jak zawór kontrolujący przepływ “duchów witalnych” przez ciało, umożliwiając wzajemne oddziaływanie duszy i ciała. Kartezjusz prawdopodobnie nie zdawał sobie sprawy z filozoficznych problemów leżących u podstaw tej koncepcji, aż do chwili wskazania mu ich w 1643 w liście przez księżniczkę Elżbietę (1596-1662).

Definicja pochodzi ze “Słownika psychologii” A.M. Colmana (Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009). Wykorzystanie za zgodą Wydawcy.

Jak oceniasz ten materiał?

Kliknij na gwiazdkę, aby zostawić swoją ocenę

Średnia ocena / 5. Liczba głosów:

Jak dotąd brak głosów! Oceń ten post jako pierwszy.

Drucker Peter Ferdinand

Poprzedni wpis

Ewolucjonizm

Następny wpis
Wiedzo Znawca
Redaktor z rzemiosłem w ręku na co dzień szef kontroli jakości w kuchni, serwujący wykwintne dania. W niedalekiej przyszłości planuje zrealizować młodzieńcze marzenia i napisać coś więcej niż artykuł 📖

Komentarze - masz coś do napisania? Zostaw proszę informacje.