Benin: położenie, historia, najważniejsze informacje

Benin graniczy z Burkina Faso , Nigrem, Nigerią i Togo. Najbardziej zaludniona jest południowa część kraju. Mieszkańcy to głównie ludność wiejska, żyjąca w chatach zbudowanych z gliny, kamienia i drewna, pokrytych słomą.

W 1904 został przyłączony do Francji i jest prowincją o nazwie Francuska Afryka Zachodnia. Od 1958 roku był członkiem Wspólnoty Francuskiej, ale w 1960 roku wystąpił z tego związku i stał się niepodległą Republiką Dahomeju. Natomiast w 1975 kraj ten zmienił nazwę na Benińska Republika Ludowa a w roku 1991 odbyły się tam pierwsze wybory prezydenckie. Zapanował tam system wielopartyjny po dokonanych reformach demokratycznych.

Stolicą Beninu jest Cotonou a językiem oficjalnym francuski. W użyciu są również inne języki plemienne jest ich około 60. Walutą obowiązującą jest frank zachodnioafrykański. Liczba ludności tego kraju to około 7 i pół miliona osób natomiast powierzchnia Beninu wynosi 112 662 km 2. Mottem państwowym benińskiego kraju jest: Braterstwo, Sprawiedliwość, Praca

W tym afrykańskim kraju panują dosyć surowe przepisy prawne a konsekwencje popadnięcia w konflikt z prawem są dotkliwe. Wystarczy jedynie podejrzenie dokonania przestępstwa, aby osoba podejrzana została surowo ukarana. Bardzo ścigane jest tam posiadanie narkotyków.

W porównaniu z innymi krajami afrykańskimi Benin jest dosyć bezpieczny dla turystów. Znacznie większa przestępczość występuje w pobliżu przejść granicznych. Natomiast samotne spacerowanie po Cotonou- stolicy Beninu w nocy może okazać bardzo niebezpieczne.

Klimat terytorium Beninu jest nieco zróżnicowany. Strefa wybrzeża to klimat równikowy wilgotny, środkowa część kraju to klimat podrównikowy również wilgotny, natomiast północny Benin jest pod wpływem klimatu podrównikowego suchego.

Wybierając się w podróż do Beninu należy pamiętać o kilku ważnych rzeczach. Pierwszą z nich są obowiązkowe i zalecane szczepienia jakie trzeba odbyć przed wyjazdem. Aby uniknąć wielu nieprzyjemnych a nawet śmiertelnych chorób. Ważną rzeczą są również placówki dyplomatyczne: Ambasada Republiki Beninu i Konsulat RP w Cotonou. Konsulem Honorowym jest tam Krystyna Hounkponou.

Do środków transportu jakimi najlepiej poruszać się między miastami w Beninie należą taksówki- motocykle, zwane zemidjans- są one najtańsze i najpewniejsze. Warto też wiedzieć jak wyglądają zdolności płatnicze, co zabrać ze sobą oraz jakie obyczaje panują w tym kraju i jaka jest jego kultura.

W Beninie jedną z religii jest chrześcijaństwo. 28 % społeczeństwa to katolicy, więc tak jak w Polsce obchodzone są tam najważniejsze święta Boże Narodzenie oraz Wielkanoc. Oprócz tego Międzynarodowe Święto Pracy. Natomiast Muzułmanie to 15 % benińskiej populacji.

bardzo popularnym elementem sztuki benińskiej są głowy z brązu, które powstały między XV i XIX wiekiem.

Kuchnia Beninu uzależniona jest od klimatu. Większość produktów do spożycia można nabyć na wszechobecnych bazarach. Na targowiskach są takie specjały jak surowe i gotowane warzywa oraz soczyste ananasy czy pomarańcze. Niektóre kobiety noszą sznury z suszonymi rybami, te jednak wydzielają nieprzyjemną woń. Można także kupić piwoCzy powinniśmy pić piwo? Czy piwo jest zdrowe? Piwo - nazywane przez Sumerów, czyli jego twórców, "boskim napojem", wbrew wielu..., które idealnie nada się na upalne dni. Szczególnie godne polecenia jest awokado. Owoc ten rośnie nie tylko w Beninie ale także w krajach Ameryki Środkowej i Południowej. Również do kupienia na targowiskach jest szczególnie cenne gdyż zawiera dużo witaminy C.

Historia Beninu

Obecny Benin należał niegdyś do Królestwa Dahomeju, które powstało z pomieszania kilku grup etnicznych. Plemię Adżów zamieszkiwało we wczesnym średniowieczu dzisiejszy Benin i Togo. Przybyli oni do południowego Beninu na przełomie XII i XIII wieku i stworzyli nowy lud zwany Dahomejami.

Plemię to było bardzo dobrze przygotowane pod względem władania bronią. Młodzi chłopcy pobierali nauki u doświadczonych wojowników. Dahomej posiadał również oddział kobiet wojowniczek, które były nazywane przez Europejczyków dahomejskimi Amazonkami. Natomiast w XIX wieku znani podróżnicy nazwali Dahomej czarną Spartą co oznaczało, że kraj ten przykładał dużą wagi do dobrego wyszkolenia wojskowego.

Od XVI wieku dzisiejszy Benin był skolonizowany przez Portugalię. Dopiero później przyłączono go do Francji.

Dahomej był też miejscem handlu niewolnikami. Proceder ten uprawiano przez prawie 300 lat. Spowodowało to także nadanie mu nazwy Wybrzeże Niewolnicze. Taka sytuacja sprzyjała penetracji tego kraju przez Francuzów, Anglików, Niemców i Portugalczyków. Jednakże na początku XVII wieku Wielka Brytania wprowadziła zakaz eksportu żywego towaru. Handel niewolnikami na terenie dzisiejszego Beninu ustał w roku 1885, wtedy to ostatni raz wywieziono z kraju grupę niewolników do Portugalii.

W 1899 roku Dahomej stał się kolonią francuską. Po kilkuletnich walkach o to terytorium Francuzi włączyli go do Francuskiej Afryki Zachodniej. Późniejsze lata XX wieku przyniosły autonomię dla Republiki Dahomeju aż do odzyskania niepodległości w roku 1960. Od tej pory niestety miały tam miejsce różne zamieszki na tle etnicznym. Głównymi politykami byli Sourou Apithy, Hubert Maga i Justin Ahomadegbe. Każdy z nich reprezentował inną część kraju, dlatego też postanowili się połączyć i rządzić kolektywnie. Jednak nie trwało to długo gdyż w roku 1972 doszło do wojskowego zamachu stanu i wprowadzono ustrój socjalistyczny. Dahomej stał się Ludową Republiką Beninu. Niestety kraj nękały niepowodzenia i upadek gospodarczy dlatego pod koniec lat osiemdziesiątych Benin skierował swą politykę ku demokracji co skutkowało demokratycznymi wyborami prezydenckimi.

W roku 1990 ustalono konstytucję, która obowiązuje do dziś. Ustanawia ona Benin republiką, która posiada system wielopartyjny z jednoizbowym parlamentem, którym jest Zgromadzenie Narodowe składające się z 83 członków. Członkami tego zgromadzenia są osoby wybierane w powszechnych wyborach na okres 4 lat. Natomiast głową państwa i szefem rządu jest prezydent.

Jednak dopiero wybory w roku 2006 zostały uznane za naprawdę wolne od nieczystych zagrań polityków i demokratyczne. Wtedy prezydentem został Yayi Boni i objął urzędowanie 6 kwietnia. Oczy całego świata były zwrócone na pierwsze demokratyczne i wielopartyjne wybory w Beninie. Uznano je za wielki sukces tego afrykańskiego kraju. Stał się on także modelem afrykańskiej demokracji.

Flaga Beninu jest przedstawiona w płynnym stylu akwareli na białym tle

Obecnie Benin podzielony jest na 12 departamentów, wcześniej przed rokiem 1999 było ich tylko 6. Językiem urzędowym jest oczywiście francuski a oprócz tego funkcjonują inne języki etniczne takie jak: Fon, Joruba, Adża, Bariba, Barne, Somba. Jeśli chodzi o wyznania najwięcej jest wyznawców religii rodzimych, ale są także chrześcijanie i muzułmanie.

Klimat i pogoda

Klimat w Beninie jest zróżnicowany. Inny w poszczególnych częściach kraju. Mają na to wpływ rozmaite czynniki. Generalnie jest to klimat podrównikowy z tym, że na północy podrównikowy suchy. Temperatura miesięczna waha się od 25 oC do 32 oC, więc wygląda tak jak u nas w lipcu i w sierpniu w porze lata. Często zdarzają się gwałtowne ulewy po czym następują dokuczliwe susze. W zasadzie opadów jest bardzo dużo na północy to ok 500 mm i tam pora deszczowa trwa od maja do września. Nieco inaczej jest na południu Beninu tam opady są przez cały rok bez wyraźnych dłuższych okresów suchych. Nieco więcej deszczu spada w miesiącach od maja do lipca i w październiku. Na północy od grudnia do maja wieje gorący i suchy wiatr zwany harmatan. Powoduje to, że powietrze również jest bardzo gorące i suche, ukojenie przychodzi wraz z nadejściem pory wilgotnej. Ciekawostką może być że w stolicy kraju średnia temperatura powietrza w styczniu wynosi 28 oC a w lipcu 26 oC, więc różnice są niewielkie.

Terytorium Beninu jest miejscem gdzie wpływ na pogodę mają trzy klimaty. Strefa wybrzeża ogarnięta jest klimatem równikowym wilgotnym. Roślinność jest tam bujna i podłoże nie tak piaszczyste jak w innych rejonach kraju. Środkowy Benin natomiast zostaje pod wpływami klimatu podrównikowego wilgotnego z wieloma jego kaprysami. Podrównikowy suchy klimat ogarnia północny Benin. Tak więc w zależności którą część kraju wybieramy za cel podróży tak będziemy musieli się przygotować i odpowiednio wyposażyć. Nie bez znaczenia jest pora wyjazdu. Przeważnie są to wakacje okres od lipca do września trzeba brać pod uwagę pory deszczowe i zabrać ze sobą odpowiednią odzież ochronną. Ulewy mogą dawać się we znaki na przemian z upałami i suszami. Dla osób wrażliwych na gwałtowne zmiany pogody zaleca się niezbyt długie wyprawy w okresach w miarę ustabilizowanych pod względem pogodowym.

Burze nawiedzające tamte rejony to w przeliczeniu na dni jest około 120, to znaczna część roku.
Naturalna roślinność tego afrykańskiego państwa to sawanny akacje i piękne baobaby. Oprócz tego lasy z bujną roślinnością. Zalicza się do nich lasy galerianowe. Niezwykle ciekawie wyglądają podrównikowe lasy suche okresowo zrzucające liście. Natomiast namorzyny pokrywają 31% powierzchni kraju.

Co do temperatury powietrza nie zmienia się gwałtownie. Najgorętsze miesiące to luty marzec i kwiecień temperatura wynosi wtedy od 29 do 32oC. Nieco chłodniej jest w lipcu, sierpniu i wrześniu wtedy temperatura nie jest wyższa niż 26oC.

Strefa czasowa w jakiej znajduje się Benin to GMT +1.00. Jadąc z Togo trzeba przesunąć zegarki o godzinę do przodu.

Zawsze możliwe jest sprawdzenie prognozy pogody dla kilku benińskich miast między innymi Cotonou, Abomei, Kandi, Mallanwille, Parakou. Jest wiele internetowych serwisów udostępniających takie informacje podają one między innymi temperaturę powietrza, wilgotność oraz ciśnienie. Poza tym prędkość wiatru, fazy księżyca oraz długość dnia.
Zważywszy na to, że kraj ten znajduje się blisko Zatoki Gwinejskiej jest pod wpływem wielu prądów morskich.
Są to tereny zabagnione, porośnięte lasem namorzynowym lub równikowym. Lasy tej strefy są wielkim bogactwem naturalnym – występują takie gatunki drzew jak : heban, mahoń, okume czy palisander. W strefie tej uprawia się drzewa kauczukowe, palmę oleistą i kokosową. Gwineą jest obszarem występowania i eksploatacji wielu bogactw mineralnych: rud żelaza, manganu, boksytu, złota i diamentów.

Obyczaje i tradycja Beninu

W Beninie podobnie jak we wszystkich innych krajach, prawie w każdym miesiącu obchodzone jest jakieś święto, upamiętniające ważne wydarzenie lub osobę. I tak 10 stycznia jest to Dzień Suwerenności Państwowej. W marcu w Beninie świętuje się urodziny Proroka. Obchodzone są dwunastego dnia miesiąca Rabi al-Awal islamskiego kalendarza. Są to urodziny proroka Mahometa. W zwyczaju jest procesja, dekorowanie domów i opowiadanie historii jego życia. W maju podobnie jak na całym świecie obchodzi się Międzynarodowe Święto Pracy.

W sierpniu natomiast Dzień Niepodległości.

Przypada on na 1 sierpnia i upamiętnia odzyskanie niepodległości przez Benin od Francji 1 sierpnia 1960 roku. Później w okresie między wrześniem a listopadem świętuje się zakończenie Ramadanu. Czas jego wystąpienie uzależniony jest od islamskiego kalendarza. Po miesiącu postu ludność świętuje zakłada nowe szaty, modli się, odwiedza się wtedy krewnych i znajomych. Ludzie obdarowują się również prezentami. Święto to nosi nazwę Eid al- Fitr. Inne święto o podobnej nazwie przypada na grudzień jest nim Eid al- Adha inaczej Tabaski jest to Święto Ofiar. Odbywa się 10 grudnia według islamskiego kalendarza. Jest ono upamiętnieniem całkowitego oddania Abrahama. Był on gotowy poświęcić własnego syna jako ofiarę dla Boga. Współczesna ludność składa w ofierze owoce i zwierzęta, którymi są kozy. Zebrane dary przekazywane są biednym. Święto Ofiar jest również rozpoczęciem pielgrzymki do Mekki zwanej Hajj.

Flaga benińska po odzyskaniu niepodległości miała kolory zielony, czerwony i żółty. Każdy z tych kolorów miał określone znaczenie: zielony symbolizował nadzieję, czerwony przodków a żółty skarby kraju. W 1975 roku zmienioną ją na zieloną z czerwoną gwiazdą w rogu. Był to wyraz marksistowskiej ideologii jaka zapanowała wtedy w kraju. Natomiast w 1990 roku przywrócono poprzedni wygląd flagi i tak jest do dzisiaj.

Wśród obyczajów ludności rolniczej istnieje zwyczaj podziału pracy ze względu na płeć. Mężczyźni wykonują cięższe prace, natomiast kobiety pomagają przy sadzeniu, zbiorach i wytwarzaniu żywności. Oprócz tego do obowiązków kobiecych należy noszenie wody i drewna oraz wykonywanie prac domowych takich jak opieka nad dziećmi i przygotowanie posiłków. Niektóre z kobiet są uzdrowicielkami, odgrywają ważną rolę w społeczności wiejskiej. Poza tym kobiety mają prawo brać udział w lokalnym handlu.

Benińskie dzieci muszą być posłuszne i oddawać rodzicom należny szacunek. Uczone są od najmłodszych lat ról związanych z ich płcią. Bardzo często wiejskie dzieci pracują na plantacjach lub w domach. Nie maja zbyt wielu zabawek, grają w proste gry.

Obowiązkowa nauka trwa siedem lat a system nauczania w Beninie jest oparty na szkole francuskiej. Tak naprawdę niewielu rodziców stać, aby posłać dziecko do szkoły, jest to wydatek na podręczniki. Mimo wszystko niektórzy poświęcają bardzo wiele i ciężko pracują aby ich dzieci mogły się uczyć, gdyż wykształcenie jest uważane za klucz do sukcesu.

Jeśli chodzi o tradycje i obyczaje dotyczące zawierania małżeństw to wykształcona część ludności porzuciła już małżeństwa aranżowane przez rodziców. Ludność dobiera się indywidualnie. Praktykuje się zarówno cywilne jak i religijne zaślubiny. Małżonka zamieszkuje w domu męża lub mieszkają we własnym mieszkaniu. Dozwolone jest poligamia. Nie rzadkie są też rozwody, w przypadku których majątek jest dzielony na obie strony. Obowiązuje patrymonialny system dziedziczenia co oznacza, że w przypadku rozwodu dzieci należą tylko do ojca.

Ptak stojący na sieciach rybackich Ganvie w Beninie

Praktyczne informacje

Planując wyjazd do Beninu należy pamiętać o kilku ważnych rzeczach. Jedną z nich są obowiązkowe i zalecane szczepienia. Pozwolą one uniknąć nieprzewidzianych sytuacji i nieraz śmiertelnego zagrożenia życia. W takich sytuacjach trudno jest o opiekę medyczną w afrykańskim kraju a leczenie nieraz bardzo ciężkich chorób trwa bardzo długo. Do najgroźniejszych chorób należą: malaria cholera, tyfus, żółta febra, wirusowe zapalenie opon mózgowych, Aids, a także inne choroby tropikalne. Wymagane jest szczepienie przeciwko żółtej febrze, powinno być wykonane co najmniej 10 dni przed wyjazdem. Oprócz tego zalecanymi szczepieniami są: przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i typu B, przeciwko błonnicy, tężcowi, polio, przeciwko durowi brzusznemu, wściekliźnie. A także w zależności od charakteru pobytu szczepionka meningo- kokowa. Niekonieczne jest szczepienie przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu.

Ponieważ Benin jest krajem tropikalnym turysta powinien mieć ze sobą lekką odzież. Oraz kilka rzeczy chroniących przed deszczem gdyż mogą być przydatne. Benińskie lato bywa dosyć mokre.

Do stolicy Beninu można dostać się albo poprzez francuskie linie lotnicze- przylot samolotem z Paryża lub Brukseli lub wylądować w Togo i stamtąd podjechać taksówką do Cotonou.

Obowiązujące tam przepisy są dosyć surowe. Nawet za błahe przewinienie może nas spotkać wysoka kara. Posiadanie narkotyków jest ścigane i zagrożone nawet więzieniem.

Trzeba przed wyjazdem wykupić także ubezpieczenie, gdyż można się spodziewać kontroli posiadania ubezpieczeń osobowych i komunikacyjnych. Uznawane są polisy wszystkich towarzystw ubezpieczeniowych w tym także polskich. Mimo wszystko Benin jest dosyć przyjaznym i bezpiecznym miejscem dla turystów.

Należy także zatroszczyć się o wizę bez niej nie będzie możliwe podróżowanie po tym kraju. Można ją uzyskać w przedstawicielstwach dyplomatycznych i konsularnych Beninu- najbliższe mieści się niestety dopiero w Moskwie lub dopiero na granicy Beninu.

Przedstawicielstwa dyplomatycznego i konsularnego Beninu w Polsce nie ma.
Ambasada Republiki Beninu znajduje się właśnie w Moskwie natomiast Konsulat RP w Cotonou. Konsulem Honorowym jest Krystyna Hounkponou.

Dodatkowo jeśli podróżujący mają zamiar poruszać się własnym samochodem konieczne jest posiadania międzynarodowego prawa jazdy.

Wymiany walut można dokonywać w oficjalnych biurach wymiany w hotelach i bankach. Największe hotele i banki przyjmują karty kredytowe typu Visa. Niektóre banki są otwarte nawet w sobotę.

Ważne jest również zapoznanie się z panującymi obyczajami i zasadami zachowania w Beninie. Zachowanie nietaktowne i niezgodne z powszechnie uznawanym prawem tubylców może spotkać się z wyrazami sprzeciwu i agresywnymi reakcjami. Przykładowym problemem może być robienie zdjęć. W zasadzie jest dozwolone wszędzie, jednak są wyznaczone obszary których fotografowanie jest zabronione na przykład obiekty kultury tradycyjnej. Trzeba także pytać o pozwolenie na fotografowanie osób.

Benińskie przysmaki

Rozmaitość kuchni Beninu uzależniona jest w dużej mierze od klimatu. Wszystko co jest potrzebne do przygotowania posiłków można zakupić na bazarach, których jest tam bardzo dużo. Można kupić warzywa surowe jak i gotowane – gotowe od razu do spożycia.
Na bazarach sprzedawane są również suszone ryby. Jednak z uwagi na gorący klimat wydzielają one nieprzyjemną woń i raczej odstraszają turystów. Najlepszym zakupem są soczyste i śwież owoce tropikalne, których nie brak w Beninie. Należą do nich pomarańcze, ananasy, papaja, guawa, mango i inne smakołyki. Można zauważyć tam kobiety krążące z tacami pełnymi owoców na głowach.

Najważniejszym jednak i zarazem bardzo cenionym tamtejszym produktem jest sól. Używa się jej do konserwowanie mięsa ryb i innych zwierząt po to aby w upale nie ulegały szybkiemu zepsuciu. Sól sprzedaje się na specjalnie do tego celu wyznaczonych stoiskach.

Z uwagi na to, że w Beninie jest sporo browarów można raczyć się tam również piwem. Nie jest ono może najlepszej jakości ale idealnie nada się na upalne dni.

Owocem, który zajmuje w kuchni Benińskiej specjalne miejsce jest awokado. Zawiera on bardzo dużo witaminy C. Ma kształt gruszki, jego miąższ jest zielony a skórka może być gładka lub porowata również w kolorze zielonym.
Oprócz owoców w Beninie jada się również dużo fasoli, ryżu i kuskusu.
Jada się tam również coś w rodzaju warzywa- pochrzyn. Jest on lekko słodki i przyrządza się go z sosem z orzechów arachidowych, czasami z mięsem perliczek. Na śniadanie zwykle podaje się zupę zrobioną z mąki kukurydzianej z orzechami i dodatkiem cukru coś w rodzaju naszej owsianki lub kaszy manny.

Do wielu przekąsek dodawane są specjalnie smażone pączki, słodkie ziemniaki czyli bataty, smażone ignamy, maniok i plantany podawane z gorącymi sosami. Bardzo często można dostać gotowane orzechy ziemne, nazywa się to tapioka.

Mimo wszystko należy zachować ostrożność co do tego co i gdzie się je. Zaleca się spożywanie tylko gorącej, przegotowanej żywności, która jest w miarę świeża. Przetrzymywanie żywności w tych warunkach i jej jedzenie może okazać się zgubne. Zatrucia pokarmowe są bardzo częste wśród turystów nie tylko ze względu na zmianę diety ale także na obecność zarazków i bakterii.
W większych miastach można dostać na stoiskach omlet, regionalne specjały a także wypić drinka. Oprócz tego w wielu budkach przydrożnych podaje się gazowane napoje owocowe a także coca- colę i lokalne piwoCzy powinniśmy pić piwo? Czy piwo jest zdrowe? Piwo - nazywane przez Sumerów, czyli jego twórców, "boskim napojem", wbrew wielu....

W północnej części Beninu spożywa się mięso wieprzowe i drobiowe. Podaje się dania mięsne z różnymi, bardzo smacznymi, smażonymi sosami. Natomiast orzeszki są nieodłącznym składnikiem wielu dań. Specjalnością regionów północnych jest także specjalnie wyprodukowany i doprawiany ser. Mięso i inne dania smażone są na oleju palmowym a mąka kukurydziana stosowana jest powszechnie do sosów i zup. Inne dania wykonane z mąki kukurydzianej to pate i akassa. Pate jest łagodne i serwuje się zazwyczaj gorące, natomiast akassa jest nieco galaretowate i ostro przyprawione. Podaje się je z sosami, których podstawą jest papryka i pomidory.

W restauracjach benińskich podawane są różne smaczne soki ze świeżych tropikalnych owoców. Lokalnym specjałem jest napój Sodabi.
Co do spożywania posiłków należy pamiętać o jednej ważnej zasadzie- nigdy nie jeść lewą ręką a także nie podawać pieniędzy ani innych rzeczy lewą ręką. Jest to uważane za nieczyste

Geografia Beninu

Benin jest państwem zachodniej Afryki i znajduje się nad Zatoką Gwinejską. Na północy graniczy z Burkina Faso i Nigrem, na wschodzie z Nigerią a na zachodzie z Togo. Posiada prawie 7,5 miliona mieszkańców. Najbardziej zaludnione są południowe piaszczyste obszary. Stolicą konstytucyjną jest Porto- Novo, jednak siedzibą rządu jest Cotonou, dlatego też uznawana jest za jego stolicę.

Cotonou jest bardzo przyjemnym miastem Beninu. Główne ulice są utwardzone i prawie nie ma wysokiej zabudowy. Główną atrakcją jest tam bazar Dantkopa. Można tam znaleźć wiele afrykańskich specyfików a także wyrobów z brązu -elementów tamtejszej sztuki. Piękny jest również widok z mostu Pont Ancient na Zatokę Gwinejską. Raczej nie ma problemu ze znalezieniem noclegu.

Do największych miast Beninu zaliczyć trzeba Kotonu, Abomey- Calavi, Porto- Novo, Djougou, Natitingou, Parakou, Bohicon, Kandi, Lokossa, Ouidah. Większość z nich liczy ponad sto tysięcy mieszkańców. Największe jest Cotonou, które ma 680. 000 i Abomey- Calavi 359. 500. Jednocześnie Kotonu jest portem i ośrodkiem przemysłowym Beninu. Zamieszkująca ludność to kilka nacji- Fana Adża i Joniba.

Na północy kraju natrafiamy na wyżyny przechodzące stopniowo w góry. Są to góry Atakora, będące przedłużeniem pasma górskiego Togo. Ich najwyższy szczyt to Mount Tanekas, który liczy 641 m nad poziomem morza. Do głównych rzek należą: Oueme i jej dopływy Zou, Okpara, poza tym Mono, Couffo, Alibori, Mékrou.

Część północna Beninu pokryta jest sawannami z akacjami i baobabami. Na wybrzeżu rosną namorzyny a wewnątrz kraju rosną lasy z drzewami okresowo zrzucającymi liście. Oprócz tego można natrafić także na roślinność wiecznie zieloną, należą do niej lasy i inna roślinność wilgotna. Znajdują się tam także parki narodowe takie jak: Pendjari, Arly i Wdu Niger oraz rezerwaty dzikich zwierząt, w których zamieszkują lamparty, antylopy, słonie, hieny i liczne gatunki małp. Zwierzyna ta stanowi pewną atrakcję turystyczną. Bogaty jest świat ptaków, krokodyli, węży i hipopotamów.
Benin jest krajem rolniczym a większość gospodarstw jest mała. Uprawia się wiele produktów przeznaczonych na eksport. Są nimi olej palmowy i kakao, które uprawiane jest w wilgotniejszej i bardziej zaludnionej, południowej części kraju. Posiada ona piaszczyste i aluwialne niziny, nadbrzeżne.

Niestety Benin jest jednym z najbiedniejszych państw świata. Gospodarka to głównie rolnictwo, przy czym użytki rolne to tylko 21%. Oprócz kakao uprawia się także bawełnę, kawę, palmę kokosową, kukurydzę, maniok, sorgo, proso, pochrzyn, fasolę oraz jam. Inne działalności to hodowla owiec, bydła i kóz, głównie na północy, gdzie nie występuje mucha tse- tse, główny zabójca zwierzyny. Rozwija się także rybołówstwo głównie na Nigrze.
To co zostanie wyhodowane w głównej mierze przeznacza się na eksport do takich krajów jak: Chiny, Tajlandia, Stany Zjednoczone, Nigeria, Francja, Holandia.

Benin posiada bogactwa naturalne należą do nich: ropa naftowa, fosforyty, rudy żelaza, złoto, wapień i inne surowce budowlane. Energia elektryczna pozyskiwana jest z elektrowni cieplnych i hydroelektrowni wybudowanych na rzece Mono. Jeszcze przemysł spożywczy jest dosyć dobrze rozwinięty. Tu w skład wchodzą olejarnie, cukrownie, oczyszczalnie bawełny, browary, wytwórnie konserw i napojów.

Benin jest pod względem geograficznym bardzo pięknym afrykańskim krajem, jednak trzeba pamiętać, że może być także niebezpieczny dla turystów. Aby uniknąć nieprzewidzianych sytuacji należy zapoznać się z podstawowymi informacjami dotyczącymi wyjazdu do Beninu.

Sztuka Beninu

Do cennych wytworów sztuki benińskiej należą brązy. Pod tą nazwą kryją się wytwory sztuki afrykańskiego Królestwa Beninu. Co ciekawe są przechowywane w Brytyjskim Muzeum w Londynie. Nie są to jednak wyroby z brązu a figurki ryte i odlewane z mosiądzu. Powstały one między XV i XIX wiekiem. Przedmioty te odznaczają się dużą precyzją wykonania, zwłaszcza, że ich grubość nie przekracza 2 mm. Jak więc widać odlewy te są delikatne a ich wykonanie świadczy o dużych zdolnościach ówczesnych artystów. Odlewy benińskie były wykonane przy pomocy techniki traconego wosku. Polegała ona na pokrywaniu rdzenia warstwami wosku a następnie nadawania im przez artystę ostatecznego kształtu. Po stwardnieniu wosk pokrywano gliną i wypalano w piecu. Wytapiający się wosk pozostawiał formę gotową do zalania brązem. Stąd sposób ten nazwano metodą “wosku traconego”.

Kolekcja Arte di Bronzo jest bardzo precyzyjnie wykonana. Patyna chroni wyroby przed utlenieniem urozmaicając jednocześnie kolorystykę.

Przede wszystkim przedstawiały głowy uwieczniające królów. Poza tym były to płytki które w pewien sposób zawierały dane historyczne. Dokumentowały ważne wydarzenia z historii Beninu. Specjaliści twierdzą, że byłą to sztuka dworska.
Sztuka benińska byłą kontynuacją tradycji klasycznej dzieł sztuki pochodzących z Ife. Był to pewien rodzaj ciągłości dzieł sztuki sięgający początkami do kultury Nok. Sztukę odlewania z brązu w Beninie zapoczątkował Igueghane w 1280 roku. Są one zaliczane do najwspanialszych i najbardziej kunsztownych wytworów sztuki afrykańskiej.

Ośrodek w Ife między XII a XVII wiekiem zasłynął z figur wykonanych z terakoty i kamienia. Pomimo dużego realizmu figur z Beninu, dają się zauważyć w tej sztuce tendencje do idealizacji i stylizacji pewnych elementów rzeźb. Pojawiają się wśród nich posążki przedstawiające zwierzęta prawdopodobnie składane w ofierze.

W stolicy Beninu Cotonou wzdłuż przystani jachtowej można spotkać wiele straganów, na których sprzedawane są rękodzieła i liczne pamiątki z tego kraju. Do najczęściej nabywanych należą maski obrzędowe, tkaniny, rzeźby i podłużne naczynia ceramiczne oraz inne wytwory z ceramiki. Z maskami obrzędowymi związanych jest bardzo dużo legend. Powszechnie uważa się, że mają magiczną moc sprawczą niewłaściwie użyte mogą być przyczyną chorób i wielu nieszczęść, jakie mogą przydarzyć się osobom będącym w ich posiadaniu. Podobne legendy krążą wokół lalek voodoo. Voodoo jest w ogóle jedną z miejscowych religii, wyznawanych przez tubylców. Są one dla nich podobnie jak maski nosicielami wielu cech magicznych i również mogą powodować różne rzeczy. Mimo to są chętnie kupowane przez turystów, chcących posiadać pamiątkę z Afryki.

Oprócz słynnych brązów do dzieł sztuki benińskie należą rzeźby i maski z kości słoniowej. Wyroby te zaczęły powstawać między XVI a XVIII wiekiem. Również noszą znamiona sztuki dworskie.
Całość wykonywanych przedmiotów ma charakter bardzo realistyczny.

W zbiorach polskich muzeów znajduje się jedna tylko głowa z brązu pochodząca z Beninu.
Trafiła do Szczecińskiego muzeum w 1977 roku gdzie przyniosła ją pewna kobieta. Być może trafiła do Polski w czasie II wojny światowej kiedy to na Dolnym Śląsku gościła wystawa przedstawiająca benińskie brązy. Wojna odcięła im drogę powrotu do ojczystego kraju i wtedy to zaginęły. Jedna odnalazła się po latach a reszta być może zdobi półki kilku polskich domów. Głowa znajdująca się w zbiorach Galerii Sztuki Afrykańskiej Muzeum Morskiego w Szczecinie zwieńczona jest misternym kokiem i jest częściowo uszkodzona. Być może ktoś chciał sprawdzić z jakiego kruszcu została wykonana.

Benińskie głowy stały zawsze w świętych miejscach pałaców benińskich władców.

Turystyka Beninu

Rozpoczynając przygodę turystyczną z Beninem należy zatroszczyć się o wizę. Można ją zdobyć na każdym przejściu granicznym i są one ważne od 48 godzin do tygodnia. Bez problemu jest możliwość przedłużenia ich w Cotonou. Ambasada w Cotonou wyrabia wizy w ciągu jednego dnia. Trzeba przynieść ze sobą paszport, dwa zdjęcia i wypełnić formularz o przyznanie wizy. Zanosząc wszystkie dokumenty rano po południu możemy spodziewać się już gotowej wizy. Wtedy jest ona ważna na miesiąc.

Jest kilka ważnych obyczajów panujących w Beninie, które warto poznać zanim się tam wyjedzie. Jednym z nich jest zachowanie etykiety. Dobre maniery wymagają przywitania ludzi używając odpowiednich formułek słownych. Przy wejściu i wyjściu ze spotkania należy uścisnąć dłoń każdej osobie. Osoby bliskie sobie mogą pocałować się w policzek. Natomiast publiczne okazywanie uczuć nie jest dobrze widziane, choć co dziwne mężczyźni często chodzą trzymając się za ręce. Grzeczność wymaga ugoszczenia przybysza a odmowa jest uważana za nietakt. Większość ludzi je używając palców prawej dłoni, jedzenie lewą ręką lub podawanie nią czegokolwiek innej osobie jest w złym guście.

W Beninie istnieje ponad 50 różnych grup ludności i każda z nich mówi innym językiem. Nie należy się tego obawiać miejscowa ludność zna francuskie zwroty, których warto się nauczyć przed wyjazdem, na pewno okażą się przydatne. Natomiast angielski będzie w ogóle nie przydatny nie używa się go tam powszechnie. Natomiast francuski jest językiem urzędowym.

Najtańszą i najszybszą formą przemieszczania się są tak zwane motorki. Za kurs płci się od 100 do 200 franków zachodnioafrykańskich. W ten sposób i za taką cenę można zwiedzić całe Cotonou. Dla osób, które nie potrafią się obyć nowoczesnych form komunikacji dostęp do Internetu jest w stolicy.

Ceny żywności są bardzo różne w zależności od regionu. Za zestaw śniadaniowy składający się z omleta bagietki i kakao trzeba zapłacić ok 425 CFA, natomiast woda w półlitrowym woreczku kosztuje 150 CFA a półtoralitrowa 650 CFA.
Najlepiej jest znaleźć nocleg w tanich hotelach gdyż te drogie i lepiej wyposażone są droższe od hoteli europejskich. Jednym z nich jest ulokowany w centrum Cotonou Pension de Famille „L’ Amazone”. Najtańszy pokój tam kosztuje 3000 CFA. W pobliżu znajduje się kilku sprzedawców taniej żywności. W tanim hotelu Pension Le Souvenir najczęściej nie ma wolnych miejsc, jest także dobrze ulokowany. Jest też kilka restauracji, w których można zjeść nie tylko przysmaki benińskiej kuchni, ale na przykład spaghetti. Jeśli ktoś preferuje nocną rozrywkę w Cotonou polecany jest klub Le Must. Jednak dochodzi tam czasami do groźnych incydentów jak strzelaniny.

Warta odwiedzenia jest wioska zbudowana na palach pośrodku jeziora. Nosi nazwę Ganvié. Na palach są domy, sklepy. Sposób poruszania się jest oryginalny i nie każdemu może odpowiadać. Przez jezioro płynie się pirogą. Jednak żeby dostać się na wyspę należy zapłacić ok 7000 CFA za motorową pirogę lub 5000 CFA za wiosłową.

Jeśli kogoś interesuje voodoo może udać się do centrum jego kultu do miasteczka Ouidah. Można tam znaleźć wiele oryginalnych atrakcji. Na bazarach dostępne są maniok i małe papryczki. Robienie zdjęć jest tam bezpłatne i sprzedający nie są tak nachalni jak w innych miasteczkach np w Genvié. Przedmioty związane z voodoo można dostać na osobnych bazarach. Ciekawymi przedmiotami do nabycia są lalki voodoo, suszone głowy małp, czaszki, ogony, jaszczurki, nietoperze i inne niesamowite rzeczy. W Ouidah znajduje się także świątynia pod wdzięczną nazwą Świątynia Pytonów a obok Święty Las z atrakcjami.

Kontrole graniczne Beninu jak i Nigru są zwykle przyjazne i nie stwarza się tam większych problemów.